شب ایمان
شب نجوای تنهایی
شبی خلوت تر از فردا
تپش، تسبیح نعمتها
صدای اخرین مضراب
در این تنهایی مطلق
خضوعم را وضو کردم
دلم را پر ز او کردم
خدا ، محکم
و من هم سفت و توحیدی
منم با عالمی پرواز
نه در دنیا
که در پایان ساعتها
کنار چشمه مردن
منم با عالمی پرواز
روم بالا
روم بالاتر از بالا
روم تا اوج بی مرگی
ببندم بال خودخواهی
